Stephan Enter
Niets in het zingen der krekels
Verraadt hoe vlug ze sterven
Een treffend motto, deze regels van Bashõ bij de roman van Stephan Enter over vriendschap, of de illusie daarvan en over herinnering. Net zoals in Alsof het voorbij is van Julian Barnes heb je als je dit boek uit hebt de neiging om het nog een keer te gaan lezen.
Wat is er nu precíes gebeurd twintig jaar geleden op de Lofoten toen de vier studentenvrienden daar aan het klimmen waren? We krijgen het verhaal stukje bij beetje te horen vanuit het wisselende perspectief van de drie mannelijke leden van het gezelschap door middel van herinneringen en overpeinzingen bijvoorbeeld over onsterfelijkheid.
Stephan Enter heeft een fijnzinnige en subtiele manier van schrijven. Moeiteloos zie je de personages en de omgeving waarin ze verkeren voor je. Prachtig boek!
