Nicolas Roerich
Ofschoon het onuitgesproken bleef, stond voor Paul vast dat ze dit gemeenschappelijk hadden: een verlangen jezelf in licht en buitenlucht te dompelen, je lichaam onder hoogspanning te zetten en tot in je beenmerg te ervaren dat je bestond; een gewaarwording die nergens indringender werd dan tegen het decor van bergen - misschien juist omdat die aanschouwelijk maakten hoe belachelijk kwetsbaar je was en je keer op keer lieten voelen dat je nooit meer dan een irrelevante toeschouwer zou zijn.
uit: Grip
Stephan Enter
