Alle dingen zijn schitterend - Alex Boogers
Direct vanaf het begin werd ik dit boek ingezogen en kon ik niet
meer stoppen met lezen. Wat een geweldige schrijfstijl! De verhouding tussen de
rauwheid en de sentimentele kant van het verhaal is perfect in balans.
Het is lastig om
iets over de inhoud van het boek te zeggen zonder al te veel prijs te geven,
maar het verhaal draait om drie vaders wiens paden kruisen op een cruciaal
moment in hun leven.
De volgende alinea uit het boek is van een van de vaders die de
schoonheid van zijn dochter omschrijft:
“De schoonheid die ik zie wil je bewaken, behoeden, beschermen,
aan je hart drukken, bij je houden, wegstoppen, omdat je weet hoe breekbaar en
weerloos en vatbaar en kwetsbaar ze is, en het maakt je onzeker en angstig,
omdat je beseft dat het leven zijn gruwelijke sporen zal nalaten, zonder dat je
er iets aan kan doen. Je ziet het gebeuren, je probeert haar te helpen, je probeert
naar haar te luisteren, ervoor te zorgen dat de pijn meevalt en de schade
beperkt blijft, maar toch zal ze veranderen, zich aanpassen. Het is
onvermijdelijk. De schoonheid die je koesterde verandert of verdwijnt. Het zijn
kleine verminkingen. Ik weet dat het zal gebeuren. Ik hoop alleen dat ze het
pure bewaart, ergens diep binnenin, waar niemand kan komen, zelfs ik niet.”
Verreweg de beste Nederlandse roman die ik in tijden gelezen heb!
