Ze huilt. Ik snap er niets van.
'Tot morgen', zegt ze.
Ik knik. Morgen is alles anders. De nacht doet rare dingen met mensen. Net als de oorlog.
Hoe zou het zijn als ik haar in vredestijd, enzovoort.
Maar het is geen vredestijd, het is oorlog en de vraag doet er dus niet toe. Ooit moet ik het haar vertellen.
Kon ik het maar. Mijn saxofoon pakken, spelen tot mijn lippen gevoelloos worden, mijn vingers loodzwaar, mijn adem op.
Ik zou me niet meer afvragen welke vraag er toe doet. Ik zou gewoon gelukkig zijn. Gewoon simpel eenvoudig onnozel gelukkig.
Morgen is een nieuwe dag. Wie weet is de oorlog ineens voorbij. Een oorlog begint, een oorlog eindigt.
Morgen bijvoorbeeld. Stel je toch eens voor.
Het paradijs zou er niets bij zijn.
Uit: Allemaal willen we de hemel - Els Beerten
Zo mooi dit boek! Over oorlog en een held willen zijn, over verliefd worden en het verlangen om muziek te maken.
(Voor iedereen vanaf een jaar of 16.)
