Foto: Steve McCurry
'Er zijn tijden in je leven dat je geen hoop en kracht meer hebt. Tijden waarin je het wilt opgeven en je hoofd van de wereld wilt afwenden. Maar, lieve dochters, opgeven komt niet voor in de woordenschat van onze familie.'
Deze woorden zijn afkomstig van Fawzia Koofi (35), de populairste politica in Afghanistan en de eerste vrouw die vicevoorzitter werd van het Afghaanse parlement. De woorden zijn als brief gericht aan haar dochters van 10 en 12 jaar oud. In 2014 zal ze strijden voor het presidentschap. Als ze dan nog leeft.
Koofi vreest binnenkort vermoord te worden en schreef daarom het meeslepende boek Brieven aan mijn dochters. Ze vertelt daarin chronologisch haar ongelooflijke levensverhaal van boerenmeisje tot machtige parlementariër.
Koofi's boek zorgt ondanks de soms gruwelijke details toch voor leesplezier, omdat het ook bij de lezer een bepaalde strijdlustigheid losmaakt. Het is geen gewone autobiografie, eerder een pamflet voor vrijheid in de islamitische wereld. En een ode aan alle ambitieuze vrouwen.
Vertaling: Ralph van der Aa, Frans van Delft, Miebeth van Horn
