stukje partituur van J.S.Bach
Hohe Messe - Kyrie
Schoonheid is zonder sentiment
gespeelde Bach. Een waterpas
van klanken.
Zo dacht ik toen ik jong was en onsterfelijk,
te verwaten voor de simpelte, blind
voor wat vermag een vogeltje van vijf gram.
Ik zag alleen de deuvels in muziek,
die ene, volmaakte zwaluwstaart
in het meubel van een fuga ( de partituur
zag ik, de plattegrond der dingen, niet
hun vlucht).
Tot de zwarte arend landde op mijn rug
en mij genas.
Ik werd een man met zijn voldongen doden.
Troost trok scheef de waterpas.
Kwansuis een terzijde in een oud toneel
de liefde kwam: zongebloemte, schaterling
magnificat.
Ik zag hoe schoonheid
plots en ongeschreven triomferen kan,
gelijk het winterkoninkje
dat net iets hoger vliegt dan de arend
die ons allen tart.
Guido de Bruyn
uit: De 100 beste gedichten voor de VSB Poëzieprijs 2013
