Ingrid Jonker schreef dit gedicht, haar allerlaatste, vlak voor haar dood, voor Jack Cope, de liefde van haar leven.
Voor Jack
Deze reis die je gestalte uitwist
verscheurde bloedengel gegooid voor de honden
dit landschap is verlaten als mijn voorhoofd
Wond va n de rozen
Graag had ik je zien lopen zonder ketenen
graag wilde ik weer je open gezicht zien
gezicht gebroken en dood als modder
Wond va n de modder
In de nachten va n afwezigheid zonder ogen
wilde ik een werkelijke ster zien in jouw hand
wilde ik de blauwe lucht blauw zien en één woord
horen va n een echt mens
Bittere engel onwaarachtig met een vlam in je mond
onder je oksels zal ik twee zwaluwen planten
en over je lichaam een wit kruis trekken
Voor de man
aan wie jij me ooit hebt laten denken
Ingrid Jonker
Uit: Ik herhaal je
Vertaling Gerrit Komrij
Vertaling Gerrit Komrij
