George Rodrigue
Oak of the morning sun
Affenlights hart hervond zijn kalmte toen hij Owen die bekende woorden hoorde voordragen. Zo veel van ons leven brachten we lezend door; het had iets logisch dat in gezelschap te doen. En hij had het gedicht altijd prachtig gevonden, bewonderde in de verteller precies datgene wat de verteller in de eik bewondert, te weten aperte onafhankelijkheid, ook al benadrukt de verteller hoezeer hij afhankelijk is van zijn vrienden.
het gedicht dat Owen voordraagt:
I saw in Louisiana a live-oak growing,
I saw in Louisiana a live-oak growing,
All alone stood it and the moss hung down from the branches,
Without any companion it grew there uttering joyous leaves of dark green,
And its look, rude, unbending, lusty, made me think of myself,
But I wonder’d how it could utter joyous leaves standing alone there without its friend near, for I knew I could not,
(fragment)
