Paul Klee
Mutter und Kind
uit: Klee en Cobra
Hij belandde bij een raampje waar hij even bleef staan: verguld door het clair-obscur van haar lamp zat een oude negerin langzaam te borduren op een groot borduurraam van donker hout. Toen ze Roetgen in de gaten kreeg, zond ze hem een verlegen glimlach en hield even op met werken. In die momentopname van Vlaamse schilderkunst zat de eindeloze zachtheid van moeders, en daarmee de enige beschutting tegen de dwaasheid van de wereld.
Jean-Marie Blas de Roblès
Vertaling: Karina van Santen, Martine Vosmaer, Martine Woudt
