Er waren dagen dat hij zich meer verdiepte in wat hij om zich heen zag. Dan probeerde hij de juiste woorden te vinden om elke verandering te beschrijven, alleen begonnen ze soms door elkaar te lopen, net als de mensen die hij had ontmoet.
Maar er waren ook dagen waarop hij zich nergens van bewust was, niet van zichzelf, niet van het feit dat hij wandelde, niet van het landschap.
Hij dacht dan aan niets, of in ieder geval niet iets wat verbonden was met woorden.
Hij bestond alleen maar. Hij voelde de zon op zijn schouders, zag een torenvalk door de lucht zweven, en aldoor duwde de bal van zijn voet zijn hiel van de grond, en verschoof zijn gewicht van het ene been naar het andere, en meer was er niet.
De met vaart geschreven roadmovie over het leven van Harold Fry begint als hij, wonend in het uiterste zuiden van Engeland, een kaartje krijgt van oud-collega Queenie, terminaal ziek in een hospice in een stad in het noordelijkste puntje van Engeland, aan de Noordzeekust.
Fry gaat een brief posten maar onderweg besluit hij door te lopen naar Queenie, naar het noorden.
Wat volgt is een charmante uiteenzetting van wat en wie hij onderweg allemaal tegenkomt.
Ontroerende, geestige en donkere momenten wisselen elkaar in dit verhaal in sneltempo af, zonder melodramatisch te worden.
Op het eind is er nog een laatste verrassende wending, subliem uitgewerkt.
Knap debuut, en zeker een aanrader.
De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry
Auteur: Rachel Joyce
Vertaling: Janneke Zwart
