Delia en Gaetano zijn gescheiden. Om over de omgangsregeling van de kinderen te praten spreken ze af in een restaurant. Als lezer krijg je het gevoel aan een tafeltje te zitten in datzelfde restaurant, in de nabijheid van Delia en Gaetano. Je vangt steeds flarden op van hun gesprek.... en vraagt je af wat er aan de hand is.
Mazzantini heeft, net zoals in haar vorige boeken, de personages en de emoties bijzonder sterk beschreven! Haat en liefde liggen dicht bij elkaar.
Indrukwekkend geschreven; ik blijf fan van Mazzantini!
In onderstaande alinea reageert Geatano op een opmerking van Delia waaruit blijkt dat zij denkt dat 'het gras bij de buren groener is':
'Ga dan bij hen wonen, als je ze zo leuk vindt! Hoe kun je bepaalde mensen toch zo leuk vinden? Dat waren de mensen aan wie wij zo'n hekel hadden, die keurige doorsneestellen. Mensen die niet eten om maar niet te hoeven schijten. Onze kinderen eten en schijten - zijn ze dan niet in balans? En wat dan nog? Het zijn onze kinderen, ze lijken op ons. Het is niet gezegd dat zij gelukkiger opgroeien. Dat is niet gezegd.'
Niemand overleeft alleen - Margaret Mazzantini
Vertaling: Miriam Bunnik en Mara Schepers
