Maar genoeg van deze prietpraat over interviews en sofisterijen. Wat was dit dan precies, deze waarheidsgetrouwheid? Ze wilden altijd graag ook nog de uitleg uitgelegd krijgen! En elke schrijver die ook maar een beetje spiritueel is, zou hun maar wat wijs maken,wat plagen, ze om de tuin leiden. Was dat niet zonneklaar? Het ging erom dat je, al zou het je nooit lukken, de essentie te pakken kreeg van wat het betekent om te leven. Het ging om het vinden van een taal. En het ging om trouw zijn aan de realiteit, het ene was slechts het gevolg van het andere, dat veel dingen in het leven - o, zo veel meer dan we denken - helemaal niet verklaard kunnen worden.
Wondermooi boekje over taal en schrijverschap. Een liefdesverhaal,een verhaal van een leven in grove streken geschetst en inzoomend op een zonnige dag in maart op het Engelse platteland niet lang na het einde van de eerste Wereldoorlog, waarop Jane Fairchild, dienstmeisje, vondeling, wonderling, deelgenoot is van een drama, van een tragische geschiedenis. Een verhaal dat ze, ook al wordt ze een gevierd schrijfster en zal ze lang leven, nooit zal delen.
Fijne, trage overpeinzingen over de kiem van dat schrijverschap en over het accepteren van het onverklaarbare.
Moeders Zondag
Graham Swift
vertaling: Irving Pardoen
