"Jarenlang stonden er honderden boeken in de ruimten waar ik speelde, huilde, lachte, praatte, kroop, liep, rende en at. En altijd hebben al die boeken dezelfde letters en inhoud gekend, maar pas toen ik oud genoeg was om ze te lezen kregen ze hun eigenlijke betekenis. Toch zijn ze er altijd geweest, op dezelfde manier als ze er later stonden. Dat idee kan ik heel moeilijk loslaten. Zo ben ik ook over mensen gaan denken: als ongelezen boeken. Het enige dat me scheidt van de betekenis is de wil om ze te lezen. En zo graag wil ik dat niet meer de laatste tijd."
