Julian Barnes
In die tijd zagen we onszelf min of meer als gevangenen in een kooi, wachtend op het moment dat waarop we zouden worden losgelaten op ons leven.
En als dat moment kwam, zou ons leven - en daarmee de tijd zelf - zich versnellen. Hoe konden we weten dat ons leven allang begonnen was, dat er al voordeel was verkregen, al schade aangericht?
En dat nadat we waren losgelaten alleen maar in een nog grotere kooi zouden belanden, waarvan de grenzen aanvankelijk niet te onderscheiden zouden zijn.
Hoofdpersoon Tony, tevens de ik-verteller van deze korte roman, en zijn drie vrienden Colin, Alex en de non-conformistische Adrian, maken je deelgenoot van hun onzekerheden en twijfels over hun schoolleven en het leven daarna.
Als Tony, dertig jaar later en gepensioneerd, tot het inzicht komt dat zijn herinneringen totaal niet kloppen met de werkelijkheid, slaan bij hem de stoppen door.
Na de twee laatste (lees: schokkende) bladzijden wil je meteen opnieuw beginnen met dit boek, omdat je wellicht over de aanwijzingen er naartoe heen hebt gelezen.
Winnaar van de Man Booker Prize 2011. Terecht.
Vertaling: Ronald Vlek
