De route lijkt totaal niet op de rit die Zorá en ik naar Brejevina maakten, maar ook hier strekken glanzende groen met gele wijngaarden zich naar het oosten uit. Oude mannen steken pal voor je over met een kudde pasgeschoren schapen in hun kielzog. Ze nemen de tijd, gebaren naar de dikke lammeren dat ze moeten volgen of trekken hun schoenen uit om de steentjes eruit te schudden die hen al uren kwellen. Dat je misschien wel haast hebt, interesseert hen geen lor; in hun ogen zijn reizigers met haast armzalige reizigers.
uit: De tijgervrouw van Galina
Téa Obreht
Vertaling: Anke ten Doeschate
