John Williams
vertaling: Edzard Krol
‘Maar begrijpt u het dan niet, meneer Stoner?’ vroeg Sloane.
‘U zult docent worden.’
‘U bent verliefd. Zo eenvoudig is het.’
Zo eenvoudig was het. Hij was zich ervan bewust dat hij naar
Sloane knikte en zei iets onbeduidends. Toen liep hij de kamer uit. Zijn lippen
tintelden en zijn vingers voelden verdoofd aan. Het leek wel alsof hij
slaapwandelde, terwijl hij zich juist scherp bewust was van zijn omgeving. Hij
streek rakelings langs de gepolitoerde houten wanden in de gang en meende de
warmte en de ouderdom van het hout te kunnen voelen. Hij liep langzaam de trap
af en verwonderde zich over het dooraderde koude marmer, dat een beetje onder
zijn voeten leek weg te glijden. In de voorportalen kwamen de stemmen van de
studenten stuk voor stuk en helder uit het gemompel naar voren, en hun
gezichten waren dichtbij en merkwaardig vertrouwd. Hij liep Jesse Hall uit, de
ochtend in, en het grijs leek de campus niet langer te bedrukken. Het leidde
zijn ogen naar buiten en omhoog richting de lucht, die hij bekeek alsof hij een
mogelijkheid zag die hij nog niet kon benoemen.
In een prachtige, heldere en sobere stijl worden de gedachten
en gevoelens van de stugge, introverte en zwijgzame Stoner minutieus
beschreven.
Een boek waar je stil van wordt, zó mooi!
