Akseli Gallen-Kallela
Ik moest alsmaar in beweging zijn, ik was verslaafd aan ruimte. Ik rende achter de tijd aan, denkend dat die zich achter de horizon schuilhield.
'Het haastige verloop ervan compenseren door er intensief gebruik van te maken' (Montaigne, Essais), zo hanteerde ik de tijd die me steeds ontglipte.
Een vrij mens is de baas over de tijd. Wie de ruimte beheerst, is machtig, meer niet.
In de stad hebben we geen vat op de minuten, de uren, de jaren. Ze stromen uit de wond van de gepijnigde tijd.
In de blokhut komt de tijd tot rust. Hij vlijt zich aan je voeten neer als een vriendelijke oude hond, en opeens merk je niet eens meer dat hij er is. Ik ben vrij omdat mijn dagen dat zijn.
Schrijver en filosoof Sylvain Tesson besluit in 2010 het jachtige Parijse leven vaarwel te zeggen om zes maanden in een blokhut aan het Bajkalmeer in Siberië te gaan wonen, met de eerste buurman op 50 km afstand, waar het 's winters -30 graden vriest. Ondanks de ontberingen vindt hij daar het paradijs, en komt tot rust.
In zijn verslag van deze zes maanden zitten vele filosofische beschouwingen over het leven, maar ook de beschrijvingen van het dagelijks leven aan het meer en in de bossen zijn herkenbaar en heel mooi.
Sylvain Tesson
Zes maanden in de Siberische wouden
Vertaling: Eef Gratama
