Delphine de Vigan
"Het is een van de allereerste beelden die mij zijn bijgebleven van mijn moeder, waarbij ik dan al gebukt ga onder mijn onmacht ten aanzien van het lijden dat haar overweldigt."
Ik zag dit boek bij mijn vriendin op haar nachtkastje liggen. Het zat vol met gele memo briefjes en op veel bladzijden waren zinnen onderstreept en kanttekeningen gemaakt. Met pen en papier in de aanslag begon ik aan het boek. De schrijfstijl van Vigan sprak direct aan. Het kostte me af en toe moeite de tijd te nemen om aan te tekenen wat ik mooi vond, ik wilde verder lezen.
Na de dood van haar moeder hoopt Delphine de Vigan door het schrijven van haar familieverhaal, dichter bij haar moeder te komen en haar moeder beter te begrijpen. Het familieverhaal is een aaneenschakeling van dramatische gebeurtenissen en leest als een roman. Maar boeiender nog zijn de hoofdstukken waarin Vigan haar worsteling omschrijft ten aanzien van het zo waarheidsgetrouw opschrijven van haar familiegeschiedenis. Want wat is de waarheid? Iedereen heeft zijn/haar eigen waarheid en ook binnen één familie komen die zelden overeen.
Absolute aanrader!
