Op een ongelofelijk mooie manier brengt Griet Op De Beeck de emoties en gevoelens van Mona, de hoofdpersonage van haar roman, onder woorden, waardoor je heel dichtbij komt!
Mona groeit op in een gezin 'met gebreken' en worstelt met de moeizame relatie die zij heeft met haar vader en stiefmoeder. Het boek behelst drie episodes uit het leven van Mona: als kind, als vierentwintigjarige en als vijfendertigjarige. In het derde deel zet de ziekte van haar vader iets in beweging bij Mona...
"Ik zie papa voor mij, met zijn neus tegen het dampige raam, zoals kinderen doen. Hij die vanuit zijn praktijk naar buiten keek, naar de voortuin waar Alexander en ik een sneeuwman maakten. Hij stak zijn duim op, dat weet ik nog, en hij lachte, geloof ik, ik zwaaide naar hem, toen stapte hij weer weg van het raam, ik zag hem niet meer. Zo dun is de grens tussen er zijn en er niet zijn."
Een verbluffend goed boek!
