Marco Kamphuis
Inmiddels was het oktober. Gisteravond, toen ik in mijn kamer mijn huiswerk maakte, had ik het gegak van ganzen gehoord. Ik was opgesprongen, had het gordijn weggetrokken, het raam geopend en mijn hoofd naar buiten gestoken. In het donker zag ik ze niet, maar de ganzen moesten laag overvliegen, want behalve hun nasale roep hoorde ik het fluitend geluid van hun vleugelpennen. De gedachte aan de duizenden kilometers die ze in groepsformatie hadden afgelegd of nog af zouden leggen, ontroerde me. Het laatste wat ik hoorde was een soort getrompetter van een paar ganzen die achterop waren geraakt; de opwinding van de reis klonk er in door.
Wat een mooi boek! Geen woord teveel, een eenvoudige vertelling, prachtig geschreven.
